Sta Hungry Stay Foolish

Stay Hungry. Stay Foolish.

A blog by Leon Oudejans

De economie is geen rechtse hobby, maar een zaak van leven en dood (Volkskrant)

Volkskrant titel: De economie is geen rechtse hobby, maar een zaak van leven en dood

Auteur: Sander Schimmelpenninck (Wiki)

Datum: 26 april 2020

“Twee maanden geleden, vóór corona, sprak ik met de Franse ster-econoom Thomas Piketty. Het ging over de achtergrond van de gele-hesjesbeweging, die de straat opging nadat president Macron met hogere accijnzen het afschaffen van de vermogensbelasting had willen financieren. ‘De Nederlanders zouden dat toch ook niet pikken?’, zei Piketty op een gegeven moment. Ik antwoordde dat ik eerlijk gezegd vermoedde van wel: Nederlanders hebben een hardnekkige desinteresse voor macro-economische kwesties.

De coronacrisis onderstreept die stelling nog maar eens. In het zogenaamd nuchtere Nederland toont de meerderheid zich een kuddedier, gestuurd door een gratuit moreel superioriteitsgevoel. Wie wijst op de desastreuze gevolgen van de voortdurende lamlegging van onze open handelseconomie wordt van links tot rechts weggeblaft als opruier, querulant en iemand die je geen podium moet geven. Vooral de opeens tot het publieke debat toegetreden ondernemers, normaal gesproken oorverdovend stil, wekken begrijpelijkerwijs argwaan: die zullen wel vrezen voor hun eigen hachje.

De sentimentalisten lijken de ­economie te bestempelen als een rechtse hobby, waar we nu even geen tijd voor hebben. Een uitsluitend met verwendheid te verklaren onbenulligheid: sinds de Tweede Wereldoorlog is Nederland onafgebroken welvarend en stabiel. Massawerkloosheid en huisuitzettingen zitten simpelweg niet in ons collectieve geheugen, waardoor we denken dat de economie een kwestie is van een procentje erbij, of eraf. Leuk voor pagina twaalf van de krant, maar verder vooral saai.

De overheid weet de massa vooralsnog gerust te stellen met polderoplossingen als de anderhalvemeter-economie en stoerdoenerij over diepe zakken. De waarheid is echter dat met elk steunpakket of protocol het gratis bier verder opraakt, economische triage een stapje dichterbij komt en de alom gepercipieerde geldboom een door de belasting­betaler betaald fata morgana blijkt. Daar komt bij dat de overheid er weliswaar goed voorstaat, maar de gemiddelde Nederlander nauwelijks privévermogen en vooral hoge ­hypotheekschulden heeft – ironisch genoeg in tegenstelling tot de ­gemiddelde Noord-Italiaan.

Mijn eigen generatie, te verwend om te beseffen wie straks de rekening zal betalen voor onze economische automutilatie, zit ondertussen een boekje van Rutger Bregman te ­lezen op het zonnige balkon. De keiharde keuzen die de komende tijd moeten worden gemaakt, staan stijf van het generatieconflict, maar de millennial laptopt en tiktokt zichzelf schoneschijnsolidair de armoede in. Want zij zijn het die als eersten eruit vliegen en wier werk opdroogt, en zij zijn het die straks de oplopende (staats)schulden en toch al steeds onbetaalbaarder wordende overheidsfinanciën moeten ophoesten. Met de meeste levensjaren nog voor de boeg. Maar je hoort ze niet; geen wonder dat de belangenaf­weging in Den Haag doorslaat naar de veel mondiger ouderen.

Het is volstrekt logisch dat virologen en medici momenteel de belangrijkste raadgevers zijn van het kabinet, maar de ook door de regering gewekte schijn dat de economie toch vooral een tijdverdrijf is van ondernemers, is misleidend. Zodra een gevaar niet langer abstract is, maar onze belevingswereld binnenwandelt, komt het besef.

De beelden van overvolle ic’s en de emotionele verhalen uit de zorg zullen straks vervangen worden door beelden van mensen die hun huis uit moeten en emotionele verhalen van jonge mensen die hun toekomst kwijtraken. De economische crisis zal hetzelfde verloop kennen als het virus: na de onderschatting, komt het besef.

Opvallend genoeg zijn het juist de oudste en kwetsbaarste mensen, vaak voor de Tweede Wereldoorlog geboren, die zich realistisch tonen. Ze kunnen een lichte verwondering over de bereidheid van jonge mensen zichzelf en hun toekomst stil te zetten nauwelijks onderdrukken en lijken wél te beseffen hoe genadeloos de belangentegenstelling is.

Natuurlijk is de coronacrisis een uitgelezen moment om ons economisch systeem te hervormen, de­globaliseren en vergroenen. En ­natuurlijk moeten we roofridders als Booking.com niet overeind houden. Maar dan moet de economische ­crisis niet té diep worden, want wie straks werkloos is, heeft andere ­zorgen dan klimaatverandering of herverdeling. Een recessie of depressie zal, net als bij de vorige crisis, echte verandering vooral vertragen.”

——-

Bron: https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/de-economie-is-geen-rechtse-hobby-maar-een-zaak-van-leven-en-dood~bb830065/

Archives

VIPosts

0 Comments

Submit a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Pin It on Pinterest