Afgelopen vrijdag plaatste Amnesty International een paginagrote advertentie in een landelijk dagblad met een oproep voor een nieuw referendum tegen de zgn. “sleepwet“. Ik overweeg nu om mijn financiële steun aan Amnesty op te zeggen. Ik wil geen dure advertentie campagne voor nutteloze raadgevende referenda ondersteunen. Dit gaat ten koste van Amnesty’s echte doel.
Al geruime tijd begeeft Amnesty zich buiten haar doelstelling: het vrij krijgen (= amnestie) van politieke gevangenen. Amnesty’s directeur laat zich publiekelijk uit over: (1) (economische) migratie, (ii) nationalisme, (iii) culturele vrijheden, en (iv) openlijke steun voor het referendum tegen de “sleepwet”. Amnesty’s directeur meent telkens dat er sprake is van (geschonden) mensenrechten. Het lijkt echter steeds meer op politieke actie.
De verruiming van Amnesty’s doelstellingen bracht haar al in conflict met regeringen. Eind 2016 werd het kantoor van Amnesty International in Moskou door de autoriteiten gesloten (VK). Rusland klaagt al jaren over non-gouvernementele organisaties (NGO’s). In eerste instantie ging het om “Russische ngo’s [met] buitenlandse geldschieters”, daarna kwam er in 2015 een wet tegen ‘ongewenste organisaties’ uit het buitenland (VK).
Het verband tussen de “sleepwet” en de missie van Amnesty is slechts met moeite aan te tonen. Mogelijk ziet Amnesty de toekomstige Nederlandse “slachtoffers” van de “sleepwet” als politieke gevangenen. Mogelijk ziet Amnesty het tegengaan van wetsovertredingen als een inperking van de mensenrechten van de daders. In Nederland gaat de discussie inderdaad vaak niet over de rechten van de slachtoffers.
In Nederland kennen we geen bindend referendum en de politieke kans daarop is kleiner dan ooit. Het referendum over de “sleepwet” is daarom “slechts” raadgevend. Het Oekraïne referendum van 2016 bracht nog Europese chaos en vernedering voor de regering. Uiteindelijk werd de uitkomst als slechte raad terzijde geschoven. De impact van het nieuwe referendum staat bij voorbaat vast; evenals de politieke toekomst van het raadgevend referendum.
Iedereen heeft altijd iets te verbergen. Meestal gaat het dan om strikt persoonlijke zaken, zoals geld of sex. Het recht op privacy is echter altijd relatief en nooit absoluut. Internet staat vol met onze eigen privacy gevoelige zaken (o.a. Facebook, LinkedIn). Zowel voor- als tegenstanders van de “sleepwet” gebruiken onze angst met een Machiavelliaans argument: het doel heiligt de middelen. De angst voor openbaarmaking versus bescherming tegen (toekomstige) terroristen.
De “sleepwet” gaat echter ook uit van het ethisch principe van utilitarisme, “die de morele waarde van een handeling afmeet aan de bijdrage die deze handeling levert aan het algemeen nut, waarbij onder algemeen nut het welzijn en geluk van alle mensen wordt verstaan”. Velen kennen dit beter als de “Greater Good” theorie: het is beter om meerdere (toekomstige) slachtoffers te beschermen door de (privacy) rechten van een enkele (toekomstige) dader in te perken.
Going Back to My Roots (1981) by Odyssey – artists, lyrics, video, Wiki-1, Wiki-2
0 Comments