Nederland kent geen kiesdrempel zoals Duitsland (5%) of andere landen. Er is wel een kiesdeler omdat er maximaal 150 zetels te verdelen zijn. Tevens geldt dat de restzetel niet de 1e zetel mag zijn. De restzetel gaat dus naar bestaande partijen en niet naar een nieuwkomer. Dit geeft een effectieve kiesdrempel van 0.67%. In 2017 zaten alle gekozen partijen daar ruim boven en alle niet-gekozen partijen er ruim onder (Wiki).
In 2017 hadden zich 81 politieke partijen aangemeld bij de Kiesraad (KR). Daarvan deden er uiteindelijk “slechts” 28 aan de 2017 verkiezingen mee (KR). Uiteindelijk zijn er 13 partijen in de 2e Kamer gekomen (KR). Volgens de Kiesraad is dit het hoogste aantal partijen sinds 1974 (14).
Een kiesdrempel van 5% zou het aantal partijen in de Tweede Kamer direct terugbrengen van 13 naar 7 en indirect (na fusies) mogelijk naar 8 (bijv. CU+SGP = 5,3%). De overige 4 kleine partijen (50+, DENK, FvD, PvdD) – met in totaal 14 zetels of 9% – zouden dan opgaan in een grotere partij (bijv. GL en PVV) of verdwijnen.
Het huidige “motorblok” (CDA, D66, VVD) – met 71 zetels – zou waarschijnlijk niets winnen. Het Linkse blok zou er via de PvD waarschijnlijk iets op vooruit gaan: van 37 (25%) naar 42 (28%). De PVV zou wellicht de zetels van 50+ en FvD kunnen incasseren: van 20 (13%) naar 26 (17%). De 3 zetels van DENK (2%) zouden waarschijnlijk geheel verdwijnen. De 8 zetels van CU/SGP (5,3%) en de 9 zetels van de PvdA (6%) spelen dan nog steeds een sleutelrol.
De PvdA van Ahmed Aboutaleb zou direct kunnen aanschuiven bij het motorblok. Gezien zijn recente uitspraken in het Algemeen Dagblad over solidariteit en migratie zou de PvdA wel eens sterk kunnen gaan groeien omdat “Links” nog geen anti-migratie sentiment kent. Ooit vervulde de SP die baanbrekende en taboe doorbrekende rol.
De PvdA van Lodewijk Asscher blijft in de oppositie. In de 2017 verkiezingen koos hij ervoor om 4 jaar gezamenlijk kabinetsbeleid met de VVD vervolgens af te vallen. Een nieuwe keuze voor de VVD zou hem ongeloofwaardig maken en zou zijn leiderschap ter discussie stellen.
Het afhaken van GroenLinks was en is verstandig. Ze hebben niets te winnen en veel te verliezen. Partijen zoals GroenLinks, PVV en SP zijn geboren oppositiepartijen. De breuk was voorspelbaar. Mogelijk waren de onderhandelingen voor GL een marketingstunt. Het maakt hun “sales-pitch” naar jongeren nog duidelijker. Roemer’s SP is tenminste oprecht: nee = nee.
De 5 zetels van de Christen Unie zouden het motorblok inderdaad aan 76 zetels kunnen helpen. Ik verwacht niet dat het zal gebeuren. Het zou de (on)ethische en/of filosofische kroonjuwelen van D66 om zeep helpen (bijv. orgaandonatie, voltooid leven).
Nieuwe verkiezingen sluit ik uit want het zwartepieten is onvoldoende geweest. De lokroep vanuit Rotterdam naar Den Haag kan alles nog veranderen. Zo niet, dan komt er een CDA/VVD minderheidskabinet. De voorspelbare val daarvan zal een ongekend zwartepieten inluiden, gericht op de onverantwoordelijkheid en onvolwassenheid van diverse partijen. Een hernieuwd pleidooi voor een kiesdrempel hoort daarbij (RTL 12 December 2016).
Wat ruist er door het struikgewas (1980) door Toon Hermans – video
0 Comments