Op 11 maart wil de Turkse overheid in Nederland campagne gaan voeren voor een Turks referendum. Dit referendum verzwakt de Turkse democratie en vergroot de macht van de Turkse President. De Turkse overheid doet een beroep op het Europese recht van meningsuiting en recht van vergadering om soortgelijke Turkse rechten in eigen land nog verder te beperken.
Op het NOS-Journaal zei Alexander Pechtold: ‘Ik vind het absurd dat een land dat afglijdt naar dictatoriale neigingen hier campagne komt voeren.’ Hij vindt dat alle juridische middelen onderzocht moeten worden om een dergelijk bezoek tegen te houden. Geert Wilders was opmerkelijk genuanceerd: “Ik weet niet of het juridisch mogelijk is zo’n bezoek tegen te houden, ik ben geen jurist. Maar zo iemand zou in Nederland niet welkom moeten zijn.” (NOS, Trouw).
Indien dit Turkse bezoek aan Rotterdam, of waar dan ook, doorgaat dan zal dit effect hebben op de Tweede Kamerverkiezingen van 15 maart. Ik ben geen PVV stemmer maar ik ben furieus over dit Turkse voornemen. De Turken misbruiken de Nederlandse democratie om de restanten van hun Turkse democratie nog verder de nek om te draaien. Het is inderdaad absurd.
De Turkse regering heeft weinig te verliezen in dit spel. Als het Turkse bezoek wordt geaccepteerd dan wint de Turkse regering stemmen in het buitenland. Als het Turkse bezoek wordt afgewezen dan krijgt Europa de schuld en winnen ze ook stemmen, in binnenland en buitenland. Deze chantage is een vast onderdeel in het politieke spel van de Turkse President.
Er zijn in Nederland mensen die vinden dat de Nederlandse democratie leidend moet zijn en dat zo’n Turks bezoek acceptabel is mits niet illegaal. Dit is de bekende “form over substance” argumentatie: regeltjes gaan voor en het morele kompas is ondergeschikt. Ik vermoed dat deze mensen naderhand met krokodillentranen klagen over de opkomst van de Turkse dictatuur. Het was tenslotte de eigen Turkse “keuze”. In de opkomende Turkse dictatuur valt niet veel te kiezen.
Er valt eigenlijk niet te praten met de politieke Islam. De uitzondering hierop is dat je het eens bent, zoals de Nederlands-Turkse politieke Islam partij DENK. Elke kritiek op politieke ontwikkelingen wordt verworpen op basis van religieuze discriminatie. De niet-inmenging in religieuze zaken (AKP vs Gülen) wordt uitgelegd als een gebrek aan politieke steun.
Ik begrijp de nuance en de stilte van Geert Wilders. Eigenlijk voert iedereen campagne vóór hem zonder dat men dat wil of zelfs maar beoogt. Mijn woede over deze nieuwe Turkse chantage is emotioneel, niet rationeel. Ik vertrouw erop dat Asscher en Rutte de uitslag van 15 maart niet willen en zullen laten beïnvloeden door een slap regeringsoptreden.
In het uiterste geval kan de regering zich nog achter Ahmed Aboutaleb, burgemeester van Rotterdam, verschuilen net zoals onze oosterburen dat doen. NOS: Aboutaleb benadrukt dat hij de minister niet kan weren uit Rotterdam, maar alleen de bijeenkomst kan verbieden. En dat kan alleen als daarvoor een reden is die te maken heeft met openbare orde of veiligheid. “Ik heb geen bevoegdheid om te kijken naar de inhoud of de bedoelingen van mensen.” Eigenlijk ook absurd.
0 Comments