Vlak voor de Tweede Kamerverkiezingen van 15 maart 2107 tekent zich een interessant beeld af. Eerst maakt de VVD duidelijk absoluut niet met de PVV te willen samenwerken. Vervolgens besluiten de linkse partijen eindelijk te willen samenwerken. Het CDA gaat vervolgens ook “over links”. De VVD lijkt nu in de kou te staan tussen “links” en Geert Wilders.
Het is belangrijk om hierbij aan te tekenen dat politici nog altijd door stemmers worden gekozen en niet andersom. De echte discussie vindt in de maatschappij plaats, en niet in de Tweede Kamer. De Tweede Kamer doet vooral aan symboolpolitiek met brokkenpiloot Ard van der Steur als meest recente slachtoffer. Tom-Jan Meeus in NRC vraagt zich terecht af: “kan het debat eindelijk eens over méér dan alleen personen gaan?”
De Europese immigranten en vluchtelingen problematiek zit allang niet meer in een slachtofferrol. Sommige extreme politici proberen hen in een daderrol te krijgen. Een groeiend deel van de bevolking lijkt in die daderrol te willen geloven. De linkse partijen blijven de slachtofferrol van immigranten en vluchtelingen benadrukken. De waarheid ligt zoals gewoonlijk in het midden.
De opiniepeilers verwachten in heel Europa een dramatische uitslag voor linkse partijen. Daarvoor zijn twee redenen die nauw met elkaar verbonden zijn. Allereerst heeft de Europese immigranten en vluchtelingen problematiek een angst onder de lokale bevolkingen gecreëerd m.b.t. banen, huizen, inkomens, en sociale voorzieningen. De welvaart moet met veel meer mensen worden gedeeld die niet (kunnen/mogen/willen) werken.
Diezelfde angst onder de Europese bevolking heeft een politieke kanteling veroorzaakt van Links-Rechts naar Nationaal-Internationaal. Het meeste succes hebben vooralsnog de nationalistische partijen die tegen immigranten en vluchtelingen zijn. De internationaal georiënteerde partijen pogen – met wisselend succes – de kiezers duidelijk te maken dat alleen globalisering een handhaving van de welvaart biedt, zelfs bij toestroom van immigranten en vluchtelingen.
De Europese linkse partijen zijn blind voor bovenstaande ontwikkeling. Ze houden krampachtig vast aan de oude Links-Rechts indeling van de politiek zonder te willen begrijpen waar hun gebrek aan electoraal succes aan te wijten is. De strijd zal dus uitgevochten worden door PVV (nationalistisch) en VVD (internationaal). Dit is zeker geen strijd tussen Rechts en extreem Rechts, zoals linkse partijen ons willen doen geloven.
Na de verkiezingen van 15 maart 2017 zal de balans worden opgemaakt. Het meest waarschijnlijke scenario is dat de schuld eerst bij anderen gezocht zal gaan worden. Het in de kou zetten van de VVD zal (kunnen) leiden tot een PVV minderheidskabinet met wisselende gedoogsteun naar gelang van de sociaal-economische onderwerpen (o.a., SP, VVD). Dat kabinet zal ten val worden gebracht zodra de kiezers er genoeg van hebben. Iets soortgelijks verwacht ik bij Donald Trump.
Soms moet je gewoon door een zure appel heen bijten om te weten wat je (nooit meer) wilt.
Angst is mar veur eben, spiet is veur altied (2008) – Daniël Lohues
0 Comments