Het Nederlandse Ahold en het Belgische Delhaize ruiken aan elkaar. Ahold is circa 50% groter dan Delhaize en winstgevend. Delhaize maakte de afgelopen 2 boekjaren verlies. Volgens de pers is er sprake van een mogelijke fusie of overname. Voor Ahold hoop ik dan dat het een overname wordt.
Voor beide partijen zie ik commerciële voordelen: de Nederlanders (beter: Hollanders) krijgen meteen een Belgisch distributienetwerk. Nu gaat het waarschijnlijk te langzaam met de uitbreiding in Vlaanderen. Die redenen zouden echter wel eens een voorspellende werking kunnen krijgen na een overname. Belgen hebben een zeer ambivalente houding ten opzichte van – met name – Hollanders.
Volgens NU.nl verliest Delhaize marktaandeel in België als gevolg van de komst Albert Heijn. Geen verrassing. De prijsverschillen tussen Nederlandse en Belgische supermarkten bedragen circa 12% (DFT). De komst van Albert Heijn heeft nog meer Belgen bewust gemaakt van hun eigen dure supermarkten. Zelf kocht ik ook ooit boodschappen in België vanwege het – toenmalige – gemak. Al snel viel het me op hoe duur dat eigenlijk was, en stopte ik er maar weer mee.
Delhaize is met een marktaandeel van 24,1% inmiddels #2 op de Belgische markt na Colruyt met 26,5%. De daling in marktaandeel is van recente datum. “De sociale onrust blijft nazinderen bij Delhaize. Vorige week bleek nog dat de stakingen en lege rekken bij de retailer een grote impact hadden op de vierde kwartaalcijfers: de Belgische winkels boekten in het vierde kwartaal bijna 7% minder omzet dan in 2013.” (link 1, link 2)
Hiermee hebben we dan ook meteen de kern van het probleem in België: in tegenstelling tot Nederland is België een land waar ondernemers vooral negatief worden beoordeeld. Door werknemers, vakbonden en door de overheid. In dat opzicht wijkt België weinig af van Frankrijk. Eigenlijk kan alleen de marktleider er winst maken maar niet te veel want de bijzonder hoge belastingdruk en de macht van de vakbonden romen dat vervolgens weer snel af.
De cultuurverschillen tussen België en Nederland zijn enorm. Ik heb dat mogen ervaren in de 18 maanden die ik daar heb gewerkt en gewoond. Tijdens mijn wekelijkse autorisatie van de crediteurenbetalingen kreeg ik bijvoorbeeld ooit een “verdachte” factuur onder ogen: een belasting op de verspreiding van huis-aan-huis bladen. Tot mijn verbijstering bleek de factuur serieus te zijn. Het is slechts een voorbeeld van de krankzinnige belastingdruk in België (link 1, link 2, link 3).
Hoewel er officieel Nederlands wordt gesproken in Vlaanderen, is de betekenis van woorden regelmatig totaal anders dan Nederlanders denken/verwachten. Dit kan vervelend uitpakken.
In België bepaalt alleen de (Belgische) baas (lees: Bestuurder) wat er gebeurt. Inspraak, zoals in Nederland, bestaat eigenlijk niet. Plenaire vergaderingen, zoals een MT, zijn eigenlijk slechts voor de vorm. Alles is in principe reeds vooraf geregeld in bilateraal overleg. Net als in Frankrijk kunnen de in opdracht gemaakte “fouten” het personeel niet worden aangerekend (“U vraagt, wij draaien”).
Eigenlijk zijn Belgen net Fransen die Nederlands lijken te spreken. Het hieruit resulterende enorme cultuurverschil breekt menig Nederlands bedrijf uiteindelijk keihard op. Bezint eer ge begint.
0 Comments