Recent kwam ik weer in gesprek met de vriendin van een overleden collega en persoonlijke vriend. Hij overleed 2 dagen voor Kerstmis, vele jaren geleden. Een dag later – de dag voor Kerstmis – zou hij haar ten huwelijk hebben gevraagd. Mijn oud collega is niet iemand die je makkelijk kunt vergeten. Haar lukt het niet; mij ook niet. Hij leeft voort in ons hart.
Ze vroeg me hoe het met mij gaat. Ik liet doorschemeren dat ik nogal wat had meegemaakt in de afgelopen jaren. Trots vertelde ik haar dat ik inmiddels een Survivor ben en niet langer een Victim. Toen vroeg ze me of ik al was toegekomen aan Genieten. Opeens werd het me duidelijk dat er nog een hele weg is te gaan.
Een paar dagen later vertelde ik bovenstaande aan een andere vriend en oud collega. Hij vroeg me waarom ik nog niet kan Genieten. Moeilijke vraag. Een heel moeilijke vraag zelfs.
Ik ben altijd heel ambitieus geweest. Zowel (eerst) in studie als (later) in werk. Echter, niet in sport en niet in relaties. Het genieten van het moment van het succes was er bij mij nooit bij. Voordat het succes arriveerde, was ik in gedachten allang bij mijn volgende doelstelling.
Misschien ligt de wortel hiervan al in mijn jeugd. Mijn CITO toetsresultaten leidden tot een MAVO advies hoewel HAVO ook had gekund maar ik werd als vrij jong voor mijn leeftijd gezien. Toen vrij vervelend maar tegenwoordig een eigenschap die veel belangstelling genereert.
Jarenlang ben ik bezig geweest om mezelf te bewijzen en om het uiterste uit mijn talenten te halen hetgeen ook is gelukt en zelfs nog steeds aan het lukken is. Genieten van het moment kwam niet eens bij me op.
Het onbezorgd genieten van het leven – dolce far niente – is nooit een doelstelling in mijn leven geweest. Ik weet ook niet of het ooit zover gaat komen. Ik ben altijd bezig om anderen te helpen. Daaraan ontleen ik mijn raison d’être.
Het nadeel daarvan is dat ik een magneet ben voor mensen met problemen. Vaak ook uitlopend in persoonlijke teleurstellingen.
Toch wegen de nadelen nooit zwaarder dan het gevoel een verschil te hebben gemaakt in iemands leven.
Ik hoop ooit eens iemand te ontmoeten die mij gaat leren te genieten. Zo langzamerhand is de tijd daarvoor wel eens aangebroken.
Tot die tijd ben ik wie ik ben.
What You See Is What You Get.
0 Comments