Onlangs sprak ik een vrij bekende hockey vader & hockey coach en tijdens ons gesprek langs de lijn noemde hij de stelling die hij ooit ten behoeve van een zakenblad had gegeven. Deze stelling heeft me sindsdien niet meer los gelaten:
(Talent x Discipline) / Ego = Output.
Zowel in de sport als in het zakenleven is deze stelling zonder meer van toepassing. Een ego > 1 is een remmende factor op de output. Een ego < 1 levert echter een multiplier op. Een ego < 1 geeft aan dat het gezamenlijke (team / bedrijfs) belang groter is dan het eigen belang.
Ik heb toch het gevoel dat er een factor ontbreekt: geluk. Een moeilijk te bepalen of te kwantificeren factor trouwens. Maar zeker in sport is de factor geluk of ongeluk wel goed te herkennen als het gebeurt.
Mijn eigen factor geluk is langzaam van 0 terug aan het keren naar 1 (neutraal). Tot enkele jaren geleden was die factor bij mij duidelijk hoger dan 1. Dat is soms nog steeds moeilijk te accepteren.
Dat brengt me tot de kernvraag: Hoe dwing je geluk eigenlijk af?
Sommigen zeggen: Succes dwing je af, geluk overkomt je. Anderen zeggen: Geluk dwing je af.
Met geluk bedoel ik trouwens niet het begrip gelukkig. Met geluk bedoel ik wat anderen ook wel mazzel of zelfs toeval noemen.
Geluk dwing je volgens sommigen af door positief te denken. Daar kan ik me inderdaad wel iets bij voorstellen. Het bekende “tussen de oren” probleem. Anderen zeggen: Meestal dwing je geluk af, door te doen alsof je het gaat krijgen en er dus naar te handelen. Tenslotte nog deze: misschien kun je beter en gemakkelijker anderen alvast geluk brengen, en dan komt dan het geluk ook van anderen naar jou toe (denk hierbij aan het oude gezegde: “wie goed doet, goed ontmoet”).
Als ik bovenstaande formule aanpas op het voorafgaande dan kom ik op de volgende formule:
OUTPUT = ( Talent x Discipline x Positief denken) / Ego
Met deze formule kan ik eigenlijk wel uit de voeten. Ik zie nu waar mijn remmende factor zit. Het is niet de afwezigheid van geluk of aanwezigheid van ongeluk. Het is mijn moeite met het doorlopend positief blijven denken door de stroom van teleurstellingen van de afgelopen jaren. Af en toe leg ik nog steeds kleinere teleurstellingen onder een vergrootglas terwijl ze in de prullenbak horen.
Misschien is het tijd voor een bakje Ted Troost…………… 😉
0 Comments