Enige dagen geleden kreeg ik een email van mijn moeder (80) met daarin een vacature voor een manager F&A bij een onderwijsinstelling. Ik heb dit voorbeeld aangegrepen om haar uit te leggen hoe mijn situatie is. Na mijn uitleg begreep ze eindelijk waarom het me zoveel moeite kost om weer een ZZP opdracht of een baan te vinden in deze tijd.
Mijn achtergrond ligt in de Automotive en in Banking. Beide zijn branches waar (heel) veel mensen hun baan (blijven) verliezen als gevolg van faillissementen (Automotive) en inkrimping (Banking). Ik leef nu als ZZP’er van de goede jaren en hoop dat de magere jaren niet al te lang blijven voortduren.
Ik was 10-20 jaar geleden al blij als ik (als opdrachtgever) een medewerker kon aannemen die voor 85% aan de functie eisen voldeed. Tegenwoordig is de harde eis een 100% match en dan kan de opdrachtgever bovendien nog eens kiezen uit diverse – soms vele – perfect geschikte kandidaten.
Het helpt vanzelfsprekend ook niet dat er 100 tot 300 personen reageren. Personen die nog volop in hun opgaande carrière zitten, personen uit de branche die van werkgever willen veranderen, en personen die van branche willen veranderen. De laatste groep valt dus bij voorbaat af in deze markt.
Mijn moeder begreep het.
Vervolgens legde ik haar uit dat op mijn CV nergens een controller of manager F&A positie te vinden is in mijn arbeidsverleden. Ik ben eigenlijk vanuit een rol als senior audit manager (via een bancaire adviesfunctie) in een Automotive directie functie terecht gekomen en jarenlang gebleven. Ik solliciteer dus niet op rollen als controller of manager F&A omdat ik niet eens kan aantonen dat ik ervaring heb in die posities.
Mijn moeder begreep het.
Ik vertelde mijn moeder dat ik het moet hebben van mijn netwerk. Zo ben ik ook aan die – achteraf gezien dramatische – klus gekomen in 2013. Het is me uiteindelijk gelukt de belanghebbenden wakker te schudden maar ten koste van mezelf. Daar heb ik van geleerd. Dit soort situaties, waarin je in een vijandige omgeving zonder enige rugdekking moet opereren, hoef ik niet meer.
Ik zoek een functie als consigliere (vertrouweling en raadgever van de baas) waarbij ik tevens als resultant (dus niet consultant) kan functioneren. Dat is mijn kracht. Soms is dat een CFO functie maar de titulatuur maakt me eigenlijk niets meer uit. Alleen het resultaat, de toegevoegde waarde en de waardering zijn belangrijk.
Mijn moeder begreep het.
0 Comments