Volgens het CBS rapport Bevolkingstrends 2013 is er een verwachte sterke groei in de periode 2013-2060 van het aantal oudere alleenstaanden: “De nieuwe CBS-huishoudensprognose voorziet een toename van het aantal huishoudens van de huidige 7,6 miljoen tot 8,6 miljoen in 2060. Deze groei komt grotendeels voor rekening van de eenpersoonshuishoudens. Momenteel maken deze kleinste huishoudens 37 procent uit van alle huishoudens. In 2060 zal dit 44 procent zijn. Vooral het aantal
oudere alleenstaanden neemt sterk toe. Medio jaren vijftig zijn er volgens de nieuwe prognose ruim 900 duizend alleenstaande 80-plussers, drie keer het huidige aantal.”
Bovenstaande lijkt ook op mij van toepassing te zullen zijn. Na eerst trouwen en daarna samenwonen, heb ik nu geen enkele behoefte meer aan beide. Zelfs een LAT relatie is eigenlijk al teveel voor mij. Minder is meer.
Ooit kreeg ik van mijn ex-vrouw regelmatig te horen dat er na haar geen vrouw gek genoeg zou zijn om voor mij te willen zorgen. Als je iets maar regelmatig genoeg hoort dan ga je het nog geloven ook. De kracht van de boodschap ligt in de herhaling. Echter, niets bleek minder waar. Zoals Abraham Lincoln ooit zei: “You can fool all the people some of the time, and some of the people all the time, but you cannot fool all the people all the time.”
Inmiddels ligt mijn situatie totaal anders. Ik wil niet eens meer dat er voor me “gezorgd” wordt. Ik wil slechts mijn vrijheid en niet in gebondenheid.
Al vele jaren lang denk ik met enige regelmaat aan een Neil Young song: My life is changing in so many ways. I don’t know who to trust anymore. There’s a shadow running thru my days. Like a beggar goin’ from door to door. I was thinking that maybe I’d get a maid. Find a place nearby for her to stay. Just someone to keep my house clean, fix my meals and go away. A maid. A man needs a maid. A maid. It’s hard to make that change. When life and love turns strange. And old. To give a love, you gotta live a love. To live a love, you gotta be “part of”. When will I see you again? [..]
Ik begin de songtekst eindelijk beter te begrijpen, nu ik er zelf “middenin” zit.
Tot op zekere hoogte worstel ik nog steeds met wat ik zoek. Loslaten heeft me in de tussentijd echter goed gedaan: weg irritatie, weg frustratie, weg ongezondheid. Ik geniet nu van het NU. Alhoewel ik vroeger niet kon geloven dat ze bestonden, beschouw ik mezelf nu ook als een “happy single”.
Voorheen dacht ik mijn gevoel van geluk uit materiële zaken, inclusief een succesvolle carriere, te kunnen halen als compensatie voor een ongelukkig huwelijk. Nu weet ik dat blijvend geluk (“sustainable happiness”) uit geloof, hoop, liefde en innerlijke vrede komt.
To give a love, you gotta live a love. To live a love, you gotta be “part of”. When will I see you again?
0 Comments