Vorig jaar zomer had ik een heel opmerkelijke ervaring. Ik had mijn zoon en zijn teamgenoot naar hockey gebracht. Toen ik hem ophaalde zag ik niet hem maar alleen die teamgenoot en een onbekend persoon die naast hem liep. Uiteindelijk bleek die onbekende persoon mijn zoon te zijn………..
Vervreemding kent kennelijk meerdere verschijningsvormen inclusief een visuele variant. Het voelt heel raar om een zoon of dochter als een vreemde te zien. Er vallen onnatuurlijke stiltes waarin meerdere dominees lijken langs te komen.
Enerzijds valt er zoveel te zeggen en anderzijds vind je de beginnende woorden niet. Uiteindelijk valt er gewoon een oncomfortabele stilte. Muziek geeft dan een goede vulling en biedt bovendien ook een mogelijkheid om over neutrale zaken te praten.
Vervreemding is niet alleen een individuele zaak maar ook een maatschappelijke trend. We praten of bellen niet meer maar gebruiken vooral sociale media (FB, LI, WA) om net te doen alsof we nog met elkaar communiceren. Smileys vervangen een gulle lach. ROTFLOL vervangt een grijns.
Corresponderen en zelfs emailen is totaal uit de mode geraakt. Elke dag kijk ik even of er een persoonlijke email tussen de vele emails zit. Niet dus. De laatste keer dat ik een persoonlijke brief kreeg, was van de (inmiddels overleden) neef van mijn moeder. Ik herinner me dat ik toen hoogst verbaasd was dat ik een handgeschreven ( ! ) brief had ontvangen.
Bovenstaande is zeker geen pleidooi om op onze schreden terug te keren. Ik vind WA een prima tool om contact te (onder)houden. Toch geniet ik meer van de persoonlijke contacten tijdens etentjes en andere uitjes. WA geeft je echter de mogelijkheid om meer contacten te onderhouden met minder intensiteit. Zoals Guru Johan ooit zei: “Ieder nadeel heb zijn voordeel” en omgekeerd.
Vervreemding is ook het resultaat van de individuele ontwikkeling die we doormaken: er is een tijd van komen en gaan maar de tijd van gaan is nu gekomen (o.a. Toon Hermans en Kees Stet). In die zin is er dus eigenlijk niks mis mee; de karavaan trekt gewoon door.
Toch lijkt ook vervreemding niet aan de 5 stadia van rouwverwerking te ontkomen: ontkenning, protest/boosheid, onderhandelen/vechten, depressie en aanvaarding.
Ik heb gisteravond eindelijk de oude familiefoto’s van de muur gehaald. In plaats daarvan komt nu een groot schilderij met Afrikaanse kunst.
0 Comments