Sinds enige weken geniet ik met volle teugen van het kijken naar de comedy serie Modern Family (Netflix SE01-04). Onder de hoofdrolspelers twee oude bekenden: Al Bundy uit Married with Children (1987-1997) en tevens Diane Chambers uit Cheers (1982-1993).
Ed O’Neill (Al Bundy) speelt een vader – en tegelijk opa – die begonnen is aan een tweede huwelijk en tweede gezin. Zijn 2e vrouw is een zeer mooie en voluptueuze Colombiaanse schreeuwlelijk die nog jonger is dan zijn eigen dochter. Zijn zoon woont samen met zijn vriend en beiden hebben een geadopteerde Vietnamese dochter. Zijn dochter heeft een ADHD man en ADHD zoon en twee totaal verschillende dochters. In totaal 11 basis karakters die werkelijk bijzonder komisch zijn.
Recent kwam er gezinsuitbreiding omdat Sofia Vergara (de Columbiaanse) zwanger werd en een zoon kreeg. Diverse familieleden dachten dat Ed O’Neill dit niet zou willen. Zijn reactie was echter heel anders: waarom de kans op een tweede leven voorbij laten gaan en achter de geraniums gaan zitten?
Mijn eigen – in 30 jaren – zorgvuldig opgebouwde pyramide van Maslov is de afgelopen 5 jaar tot op bot afgebroken en er is niets nieuws voor in de plaats gekomen. Feitelijk heb ik een “green site” gekregen met volop keuze vrijheid. Denk echter even aan een menu kaart met 200 tot 300 items en je begrijpt het nadeel van volop keuzevrijheid.
Ik ben lang bezig geweest met het proberen te repareren van de treden van mijn oude Maslov pyramide. Toen ik door had waar ik mee bezig was, zag ik de onmogelijkheid van mijn missie pas. Het voordeel van mijn nieuwe Maslov pyramide is dat ik niet alle treden meer ambieer. Ik zou daar wellicht ook niet genoeg tijd meer voor hebben.
De keuze van Ed O’Neill zal hoogstwaarschijnlijk niet de mijne zijn maar toch blijft er iets knagen. Misschien is het de “what, if” vraag. De meest vervelende vraag die er bestaat. Je kunt jezelf bijna gek maken met het proberen te beantwoorden van een “what, if” vraag. Het is niet voor niets dat supercomputers worden ingezet ten behoeve van simulatie modellen.
Ik laat alles nu dus maar gewoon op me af komen en zie wel wat er gebeurt. Ik leef tegenwoordig in het heden in plaats van de toekomst. Voorheen was ik altijd al een paar zetten verder bezig en niet in staat om van (de successen in) het heden te genieten. De nieuwe aanpak bevalt me prima.
En toch blijft er iets knagen.
Maar wat ?
0 Comments