Af en toe is het weer zover. Dan krijg ik een email of ik een van de kinderen wil “toespreken”.
Deze emails komen alleen als er iets fout gaat. Als het goed gaat dan hoor ik meestal niets.
Als het fout gaat dan word ik plotseling gewezen op mijn “verantwoordelijkheden als vader”.
Het probleem is dat je geen verantwoordelijkheden kunt uitoefenen als je geen bevoegdheden (lees: ouderlijk gezag) hebt. In zo’n geval ben je namelijk volstrekt afhankelijk van de goede wil van de betrokkenen. Die medewerking ontbreekt meestal in een “bad cop” rol.
Mijn voorstel om een voor een bepaalde tijd het ouderlijk gezag over te nemen in dit soort situaties, heeft het tot nu toe nooit gehaald. Ik vermoed dat de belangen zich er tegen verzetten: de een verliest zijn luilekkerland waarin alles mag en niets moet; de ander verliest haar gezicht naar de buitenwereld.
Ik heb er zelf geen enkele behoefte aan om de “bad cop” rol te gaan spelen in de enkele uren per jaar dat ik hem zie. In die situatie heb ik alleen maar een “downside” en geen “upside”.
Luilekkerland is echter niet voor eeuwig. De betonnen muur komt steeds dichterbij. Misschien heeft hij echter toch weer zijn eeuwige mazzel en gaat hij toch nog over naar groep 5 van het SG. Ik zal het binnenkort wel vernemen in haar email.
Door het ontbreken van enige bevoegdheid (lees: ouderlijk gezag), voel ik nauwelijks enige verantwoordelijkheid voor zijn schoolprestaties. Wel compassie maar dat is iets heel anders.
Ik heb geen idee of mijn aanwezigheid een verschil zou uitmaken. Misschien wel, misschien niet. In de paar gesprekken die we hebben gehad luisterde hij vooral en leek hij de essentie op te pakken.
Sinds de lagere school heeft hij zich altijd “verveeld” op school en dat is nog steeds zo. Zijn passie is sport en waarschijnlijk zal hij dat zo snel als mogelijk een fulltime activiteit maken. Ik heb daar vrede mee. Ik zie hem liever op de Olympische Spelen dan als middelmatige student.
Succes gozert !
0 Comments