Een van de grootste teleurstellingen in de rechtspraak is het gebruik van leugens, list en bedrog als tactiek door advocaten. Soms is het zo ernstig en doorzichtig dat zelfs de rechter een opmerking maakt naar de advocaat. Na een zwak excuus naar de rechter gaat deze tactiek echter gewoon verder. Het is nauwelijks mogelijk om je hierop voor te bereiden. Uiteindelijk wordt je regelmatig onder de gordel geraakt en dat doet pijn, veel pijn. De eventuele resterende compromis bereidheid smelt als sneeuw voor de zon. Ik heb mijn mening over het beroep advocaat sterk negatief bijgesteld. Ik zal er in de toekomst veel, zo niet alles, aan doen om een compromis buiten de advocatuur om te bereiken. Advocaten verergeren elk probleem en lossen niets op. Misschien zien zij hun rol werkelijk op deze manier maar hun klanten niet. Hun klanten willen een oplossing. De kern van het probleem met betrekking tot hun toegevoegde waarde ligt in hun maximalisering van de declarabele uren. Hun inzicht in de financiële situatie van hun klant bepaalt hun bereidheid tot het streven naar compromissen met de tegenpartij. Waar niets te halen valt, wordt er snel opgegeven. Het gebruik van leugens, list en bedrog leidt tot een persoonlijke hekel aan de betrokken advocaat. Het dreigen met een tuchtklacht biedt enig soelaas. Het is mij een raadsel hoe zo’n persoon enige beroepstrots zou kunnen ontwikkelen. Hoe kijkt zo’n persoon zichzelf ‘s ochtend in de spiegel aan?? In een nieuwe wetgeving dient de rol van advocaten gemarginaliseerd te worden.
Stay Hungry. Stay Foolish.
A blog by Leon Oudejans
0 Comments